Tag: opvoeden zonder straffen en belonen

  • Afgestemd Opvoeden

    Afgestemd Opvoeden

    Afgestemd Opvoeden - Karin Francken

    In opvoeden bestaat geen quick fix of één bepaalde manier die voor iedereen past.
    Het is een zoeken. Afgestemd opvoeden is een proces. Het is niet een techniek die, eens je die onder de knie hebt, je altijd kan toepassen.  
    Je leert anders naar opvoeden kijken en naar je aanpak.
    Je vertrekpunt is anders. 

    Daarbij zijn de volgende vragen belangrijk:

    Wie is jouw kind?
    Wie ben jij?
    Wat is de situatie?
    Hoe is jouw kind op dat moment?
    Hoe voel je jezelf op dat moment?

    Er zijn heel wat elementen die meespelen in het zoeken naar een gepast antwoord.

    Focus op gedrag

    De meeste opvoedingsmethoden zijn op gedrag gericht. Als je dit of dat doet of zegt, dan zal het gedrag veranderen. Dan zal je kind het gedrag afleren of aanpassen. 

    Maar gedrag is enkel dat wat we zien aan de buitenkant bij ons kind. Achter gedrag zitten gevoelens, gedachten en behoeften. Die zijn de drijvende kracht achter het gedrag.

    Dus als we gedrag proberen te fixen, gaan we voorbij aan wat er achter zit.

    Wat is “je afstemmen”?

    Je afstemmen op je kind, op jezelf en op de situatie vraagt tijd en energie.

    Het is geen kwestie van consequent zijn in elke gelijkaardige situatie.

    Want dan ga je voorbij aan wat jouw kind ervaart op dát moment.

    En misschien heeft de boze bui van je kind helemaal niets te maken met de situatie van dat moment. Maar misschien is het een opeenstapeling van spanning die er op dat moment uit moet.

    Bij afgestemd opvoeden ga je rekening houden met de (in eerste instantie) niet-zichtbare gevoelens, gedachten en behoeften van je kind achter het gedrag.

    Je gaat je dieper intunen op je kind. Je gaat kijken wat er precies speelt bij je kind.
    Daarbij ga je uit van een groter geheel: wie is je kind op mentaal, emotioneel, fysiek en spiritueel vlak?

    Je stelt jezelf ook andere vragen, zoals:
    Hoe kan ik mijn kind helpen? Wat zijn belemmeringen voor mijn kind?
    Hoe kan ik een autoriteit zijn voor mijn kind, zonder autoritair te zijn? Met andere woorden, hoe kan ik richting geven zonder al te sturend te zijn? 

    En wat kom ik bij mezelf tegen? Wat zijn mijn eigen gedachten en gevoelens?
    Hoe bepalen die mijn doen en laten?  Wat zijn mijn triggers?

    Als je je hiervan bewuster wordt, dan is dat voor jou als ouder ook weer een groeikans. Het gaat met andere woorden niet alleen over je kind, maar ook over jezelf.

    Afgestemd opvoeden is denken op lange termijn

    Het vertrekpunt bij afgestemd opvoeden en bewust ouderschap is waar we naar toe willen op lange termijn. Willen we vooral dat kinderen zich aanpassen en leren gedragen naar de norm, dan krijgen we een andere opvoeding dan wanneer we op lange termijn willen dat onze kinderen in staat zijn tot zelfsturing, tot warme relaties, dat ze hun talenten kennen en dat ze weten om te gaan met tegenslagen in hun leven.

    Afgestemd opvoeden gaat over zoeken naar een vorm die past voor jou als ouder en die past naargelang de behoeften van je kind en wie je kind is.

    Controle en macht

    Het oude opvoeden is vooral gericht op controle houden en macht hebben over kinderen. Een kind hoort te luisteren naar volwassenen. En als een kind zich niet gedraagt zoals het ‘hoort’, dan doen we er alles aan om het gedrag bij te sturen. Hiervoor moeten we onze wil en macht opleggen aan kinderen en ontstaan er vaak discussies en machtsstrijd. Dan hebben we straffen en belonen nodig om kinderen naar ons te doen luisteren.

    Maar veel is niet controleerbaar en maakbaar in opvoeding. Er gebeuren vaak dingen die we niet voorzien hadden en waarvan we ons afvragen: ‘wat moet ik hiermee doen?’

    Dat is het moment waarop we ons als ouders onmachtig gaan voelen. En dat voelen we niet graag.

    De uitdaging bij afgestemd ouderschap

    We moeten onze angst voor het gevoel van onmacht en het niet-weten onder ogen durven zien.

    Het onbekende is voor ons, mensen, een echte uitdaging.

    We houden van nature van voorspelbaarheid zodat we controle houden.

    Maar dat is dus niet mogelijk met kinderen. En eigenlijk is het dat nooit in het leven.

    Je hebt wel elke keer een keuze met wat er op je pad komt met je kind, namelijk: “Wat doe ik hiermee?”

    Ga je straffen en het gedrag bijsturen?
    Of ga je kijken wat er achter zit en wat er innerlijk speelt bij je kind?

    “In een nieuw bewust ouderschap moeten we durven zoeken naar nieuwe antwoorden en ons niet door onze angst laten bepalen.”


    Geen vrije opvoeding

    Afgestemd ouderschap wil niet zeggen dat je alles maar aan je kind overlaat. Dat is een vrije opvoeding waarbij je weinig of geen sturing geeft aan je kind.

    Een kind heeft wel degelijk een leidende ouder nodig die richting weet te geven in het leven van het kind, zonder sturend te zijn. Richting geven wil zeggen dat je voor je kind een houvast bent en een oriëntatiepunt waarop hij of zijn steeds kan terugvallen. Een kind kan de wereld nog niet bevatten, en wij moeten duidelijkheid en handvatten bieden waaraan het kind zich kan vasthouden.

    Drie bouwstenen van Aware Parenting als basis in Afgestemd Opvoeden

    Aletha Solter is de grondlegger van Aware Parenting.  Zij heeft drie elementen samen gebracht die belangrijk zijn in het bewust ouderschap.

    • Hechting bevorderen: zorgen voor een goede relatie met je kind, je steeds opnieuw verbinden met je kind en jezelf daarin openen. Dit geeft het kind de ruimte om zichzelf te openen en de hechting met jou aan te gaan. In elke levensfase is dit anders. Volgens mij is dit de belangrijkste sleutel in de relatie met je kind en om je taak als ouder te kunnen doen.
    • Herstel van stress en trauma: doorheen de dag maakt je kind van alles mee. Er is niet altijd ruimte om dit te ontladen. Spanning die opstapelt moet ruimte krijgen om te ontladen. Daarvoor is het belangrijk dat je als ouder deze emoties empathisch kan ontvangen.
    • Democratische discipline: Meestal wordt straffen en belonen gebruikt als maatregel. Maar hoe kan je dit op een democratische manier, waarbij het kind beluisterd wordt en een inbreng heeft? Zodat een kind dit op natuurlijke manier leert en integreert. Het vraagt tijd en ruimte om in verbindende communicatie te gaan met je kind en zo tot de beste oplossing voor iedereen te komen.


    Effecten van een afgestemde aanpak

    Als kinderen ruimte voelen en zich gehoord voelen, creëren ze een gezond gevoel van eigenwaarde. Ze ervaren dat ze er toe doen en dat hun inbreng evenwaardig is. Ze voelen zich gerespecteerd. Ze kunnen beter hun grenzen aangeven. Het leidt tot een betere band met je kind. Daardoor zal je kind ook makkelijker meewerken en doen wat je vraagt. Op deze manier ben je een natuurlijke autoriteit, zonder dat je dit autoritair moet aanpakken. Zonder dat je met dwang je wil moet opleggen aan je kind.

    Tot slot

    Opvoeden is geen ‘altijd’ in elke situatie. Er bestaat geen quick fix. Het is steeds opnieuw een samen zoeken. Het gaat met vallen en opstaan. Maar eens je hier je weg in gevonden hebt, ga je merken hoe het werkt en hoe opvoeden voor een groot deel natuurlijk gaat.

    De term Afgestemd Opvoeden is in het leven geroepen door Jürgen Peeters. Hij is auteur van het boek ‘Kinderen zijn geen puppy’s. De kracht van zelfsturing in opvoeding.’ Een echte aanrader!

    Heb je vragen?

    Ook in mijn trajecten stem ik me af op jou en je gezinssituatie. Wat zijn jouw uitdagingen in de opvoeding van je kind(eren)? Wat heb jij nodig?  Wat heeft je kind nodig?

    Wil je graag weten hoe ik jullie kan helpen? Maak vrijblijvend een afspraak voor een Inzichtsessie via hello@karinfrancken.be

    Van harte

    Karin

  • Het gevoel geen goede ouder te zijn.

    Het gevoel geen goede ouder te zijn.

    Heb jij ook wel eens angst dat je het niet goed doet als ouder?

    Heb jij ook wel eens dat gevoel dat je je kind niet kan helpen zoals je zou willen?
    Je twijfelt aan jezelf omdat je steeds weer in discussies en machtsstrijd terecht komt.
    Je gelooft dat je aanpak niet goed is. Je gelooft dat jij niet goed genoeg bent als ouder.
    Als jij goed genoeg zou zijn, zou het wel beter gaan.

    Machteloos

    Eén van de moeilijkste dingen in de opvoeding van de kinderen vind ik zelf dat ik ze niet kan helpen. Ik zie en voel dat mijn kind niet goed in haar vel zit en dat ze worstelt met iets, en dat ik niet tot haar kan doordringen. Het gevoel dat ik geen contact kan maken haar op een dieper niveau. Dat vind ik een hele moeilijke!

    Ik merk soms dat ik zelf zó getriggerd geraak door wat er gebeurt met mijn kind, dat het mij emotioneel heel erg raakt. Dan wil ik het oplossen voor haar, dan wil ik zo graag dat ze dat niet moet ervaren! 

    Als ik dan stilsta en dieper ga voelen, dan kom ik meestal bij mijn eigen ervaringen als kind uit. Ik zie dan dat mijn kinderen iets gelijkaardigs meemaken. En ik wil ze gaan behoeden voor de pijn die ik zelf heb ervaren destijds. 

    Dan dénk ik dat zij het ook op die manier ervaren. En dat wil ik niet. Als ik denk aan hoe eenzaam ik mij gevoeld heb als kind bijvoorbeeld, dan wil ik niet dat mijn kinderen dat ervaren.

    Wat is werkelijkheid?

    Wat we denken te zien is niet altijd de werkelijkheid.
    De werkelijkheid is meestal gekleurd.
    We hebben onze eigen, vaak onbewuste ervaringen die meespelen als we naar onze kinderen kijken.
    We hebben onze oordelen over wat er gebeurt met hen.
    We hebben onze angsten voor wat we zien gebeuren, vanuit onze eigen ervaringen. Onbewust.

    We hebben angst dat wij ons kind niet kunnen helpen. En dat we daardoor geen goede ouder zijn.


    Wat speelt er?

    Er zijn zoveel facetten die meespelen in de relatie met ons kind. Soms kan dat zo verwarrend zijn. Alsof we er niet uit geraken.

    Zo werd ik onlangs getriggerd door wat mijn dochter meemaakte.
    Ze voelde niet echt aansluiting bij andere kinderen van haar leeftijd.
    Ik merkte dat ik daar zo emotioneel op reageerde.
    Ik merkte ook hoe ik begon te vechten tegen dat gevoel in mezelf. Er werd bij mij oud verdriet aangeraakt rond de eenzaamheid en er niet bijhoren. En dat verdriet wilde ik niet voelen. Dat is zo naar. Dat bracht zoveel herinneren mee naar boven die ik liever niet wilde.  

    Het gebeurde eerst vooral onbewust. Maar ik merkte ook dat ik buiten proportie reageerde op wat mijn dochter ervaarde. Want zelf zat ze er niet zo heel erg mee. Ze lag er alleszins niet van wakker. 

    Vanuit mijn eigen angsten had ik de neiging om oplossingen voor haar te gaan zoeken en overbezorgd te reageren. 


    Kinderen behoeden van pijn.

    Onze kinderen behoeden van nare ervaringen kunnen we niet. Het is onbewust wel één van onze diepste wensen.

    We kunnen er bijvoorbeeld voor zorgen dat een kleuter een veilige plek heeft in huis om te spelen en te ontdekken. We kunnen echt gevaarlijke spullen tijdelijk weg nemen. Dan creëren we als ouder een veilige context. Maar we kunnen niet behoeden dat ze valt en zich pijn doen.

    Pijn, frustratie en tegenslagen horen nu eenmaal bij het leven.


    Wat kan je doen als ouder?

    We kunnen als ouder wel openstaan voor hun ervaringen.

    Als een kind valt en heel hard begint te huilen, hebben we eerder de neiging om te zeggen: “Je moet niet huilen, het is niet zo erg. Het is niets.” Dan negeren we daarmee eigenlijk de ervaring van ons kind. Voor het kind is dat namelijk wel erg op dat moment.

    Als we openstaan, dan geven we erkenning voor wat er is. Dan zeggen we: ‘Ik zie dat je je pijn hebt gedaan.’ ‘Dat doet wel heel erg pijn dat je gevallen bent. Kom maar hier.’ En je pakt je kind op schoot.

    Kweken we daarmee ‘flauwe’ kinderen? Nee, zeker niet.

    Door dit gebaar vinden kinderen een veilige plek om hun spanning van de pijn te ontladen. De spanning verdwijnt uit hun lichaam en ze kunnen weer gaan spelen. Net daardoor bouwen ze veerkracht op.
    Ze ervaren dat ze het wel doorkomen en dat emoties gevoeld mogen worden. Kinderen leren dat emoties bij het leven horen.

    Ze ervaren dat wat ze voelen OK is en dat ze mogen voelen wat ze voelen. Dat hun ervaring “klopt”.
    Want als we zeggen: ‘Dat is niet zo erg’, dan gaan ze twijfelen aan wat ze voelen. Dan gaan ze twijfelen aan zichzelf.

    Als wij als ouders hen ontvangen met wat er is, zonder oordeel, dan leren ze vertrouwen op wat ze zelf voelen. Dan leren ze zichzelf aanvaarden met alles wat er is. 

    Als ouder is het belangrijk om onze diepere angsten onder ogen te zien. Dan kunnen we anders kijken naar de ervaringen die onze kinderen hebben. 

    Twijfelen aan jezelf als ouder is misschien wel een deel van het opvoeden. Je wordt constant uitgedaagd met nieuwe vraagstukken. Je wordt uitgedaagd om jezelf in vraag te stellen.

    Maar twijfel kan je ook onderuit halen en in de weg staan!
    Dan is het goed om hulp te zoeken!


    Wil jij er uit geraken hoe het nu is in je gezin?

    Wil jij met meer vertrouwen in je ouderschap staan en duidelijker richting kunnen geven aan je kinderen?


    Maak vrijblijvend een afspraak voor een Inzichtsessie en we kijken samen wat je nodig hebt en hoe ik je kan helpen.

    hello@karinfrancken.be of 0477/23.86.76


    Van harte!


  • Bewust Ouderschap is denken op lange termijn.

    Bewust Ouderschap is denken op lange termijn.

    Je hoort zoveel nieuwe en verschillende begrippen rond opvoeden en ouderschap: mild ouderschap, bewust ouderschap, afgestemd opvoeden, aware parenting, ouderschap zonder machtsstrijd, opvoeden zonder straffen en belonen, mindful opvoeden,…

    Zelf noem ik het graag bewust ouderschap. Dat dekt de hele lading voor mij.

    De essentie?

    Meer bewustzijn over je kind én over jezelf en de relatie die je hebt met je kind.

    Allemaal goed en wel, maar wat is dat precies?
    En hoe doe je dat dan?
    In het echte leven is het toch niet allemaal zo simpel?

    En dat klopt ook.

    Opvoeden is niet makkelijk. Het is ook niet rechtlijnig. Er bestaat geen quick fix. Er bestaat geen handleiding die geldt voor iedereen.

    Opvoeden is samen op weg gaan met je kind.

    Opvoeden is samen met je kind leren en groeien.
    Dat je het niet altijd weet is heel normaal. En ook al bewandel je het pad van bewust ouderschap, ook dan is het niet zo dat je alles zal weten.
    Integendeel.

    De eerste stappen naar Bewust Opvoeden.

    Je laat je oude manier van opvoeden los, je laat de controle wat meer los. Je laat de oude overtuigingen over opvoeden los. Het gevoel van alles in de hand te moeten hebben als ouder laat je meer los.

    Dit idee alleen al roept bij velen al vragen op: Gaat mijn kind dan juist niet meer zijn gangen gaan? Heeft mijn kind dan nog genoeg grenzen? Gaat mijn kind dan niet over mij heen lopen als het ouder wordt?

    Het probleem is dat we in ons leven als mens in het algemeen vaak op zoek zijn naar instant oplossingen en onmiddellijk resultaat. Als je je kind straft, dan zie je direct resultaat. Maar als je je meer gaat afstemmen op je kind en elke keer samen gaat zoeken naar wat leeft er bij jou en wat leeft er bij mij, dan zie je misschien niet direct resultaat in het hier en nu.
    Bewust opvoeden is denken op lange termijn. Het is je kind brengen naar een volwassenheid waarin hij zelfbewust is en in staat is om gezonde relaties aan te gaan en om te gaan met uitdagingen die op zijn pad komen.

    Anders kijken naar opvoeden

    Bewust ouderschap vraagt een nieuwe oriëntatie in het opvoeden.

    Zie je jezelf als iemand die het moet weten en alles moet oplossen voor je kind? Zie je opvoeden als iets waarbij je kinderen zo veel mogelijk moeten gaan passen in de maatschappij en in het rijtje lopen?
    Moet jij als ouder alles onder controle hebben en mag je je eigen zwakheden niet laten zien?
    Of zie je opvoeden als een proces van samen ontdekken en groeien?
    Zie je je kinderen als kleine mensen die volop aan het leren zijn?

    Afhankelijk van welke oriëntatie je hebt in de opvoeding van je kinderen, zal je anders omgaan met wat er gebeurt.

    Als je gedrag van je kind ziet als een manier om het jou lastig te maken, dan zal je anders reageren dan wanneer je gedrag ziet als een uiting van iets waar ze het moeilijk mee hebben op dat moment.

    Als je een andere manier van ouderschap wil realiseren, dan is een ander bewustzijn nodig. Een manier om diepere connectie te maken met jezelf en met je kind.

    Controle hebben over kinderen is een manier van ouderschap waarbij je je kind wil veranderen zodat die voldoet aan jouw verwachtingen of aan dé verwachtingen van de maatschappij. Wat die ook mogen zijn, want vaak maken we daar zelf een beeld van. “Als je kind nu eens anders zou doen, dan is het probleem opgelost”. Dat werkt echter niet.

    Straffen en belonen wordt vaak ingezet om een  kind te doen luisteren en te laten voldoen aan verwachtingen. Als onze kinderen niet gehoorzamen hebben we schrik dat ze later niet goed terecht komen.

    Het idee dat we alles moeten weten, dat we onze kinderen moet sturen en manieren leren, is echter gebaseerd op angst. Onze angsten tegenover onze kinderen komen van onze eigen verwachtingen en wensen en onze eigen ervaringen. Als je anders wil gaan opvoeden is het belangrijk om uit je eigen zorgen en angsten te komen.

    En dat vraagt de nodige zelfreflectie.

    Dan stel je jezelf andere vragen, zoals: Wat heb ik mee gekregen in mijn eigen opvoeding? Hoe voel ik mij eigenlijk op dit moment waardoor ik zo boos reageer op mijn kind?

    Je kind én jij.

    Bewust ouderschap zoals ik het zie gaat over twee sporen. Langs de ene kant leer je hoe de leefwereld van je kind er uit ziet, hoe een kind zich ontwikkelt en wat er in het lichaam en het brein van een kind allemaal gebeurt.
    Je leert ook hoe je anders kan reageren en welke strategieën op lange termijn meer en ander effect kunnen hebben op je kind.
    Aan de andere kant ga je dus ook op onderzoek uit in jezelf. Hoe meer je contact kan maken met jezelf en wat er leeft in je innerlijke, hoe meer je contact kan maken met je kind op een authentieke manier.

    We hebben de neiging om de schuld bij onze kinderen te leggen over hoe we ons voelen: “Door jou moet mama nu boos worden!”
    Het vraagt echter bereidheid en moed om naar jezelf te kijken en hoe je je voelt. Meestal zegt het feit dat je je ergert aan je kind en het gedrag van je kind iets over jezelf en hoe jij je werkelijk voelt. Meestal zijn we ons daar niet bewust van.
    En dus nogmaals: dit vraagt zelfreflectie.

    Onvoorwaardelijk, afgestemd en bewust opvoeden is niet eenduidig. Er bestaat geen quick fix. Het is een proces.

    In dat proces begeleid ik je graag, afgestemd op jouw noden in jullie unieke gezinssituatie.

    Bij bewust ouderschap creëer je een win-winsituatie met effecten op langere termijn, tot in het volwassen leven van je kinderen.

    Heb je vragen?

    Contacteer me via: hello@karinfrancken.be of via 0477/23.86.76

    Hartelijke groet,

    Karin